Wydawca treści
Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy
Na zdjęciu widoczne jest ZPK "Torfowisko Reptowo"/fot. M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest obszar po renaturyzacji brzozy na ZPK "Torfowisko Reptowo", oddz.724a/fot.M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest ZPK podtopiony fragment Torfowiska Reptowo/fot. M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest ZPK podtopiony fragment Torfowiska Reptowo/fot.M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest próg piętrzący, spowalniającyodpływ wody z Torfowiska Reptowo/fot.M.Jaguś
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne”. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Działalność na terenach objętych tą formą ochrony uwarunkowana jest opracowaniem dla nich planu zagospodarowania przestrzennego, który uwzględni postulaty przyrodników i historyków. Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce wynosiła 331, które zajmowały powierzchnię 118 911,1 ha.
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Torfowisko Reptowo"
Obiektem szczególnie cennym pod względem przyrodniczym, wyróżniającym Nadleśnictwo Kliniska, jest unikalne Torfowisko Reptowo, zaliczane do torfowisk bałtyckich. Położone jest na południowym krańcu Puszczy Goleniowskiej i należy do jednego z największych obiektów tego typu na Pomorzu. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Torfowisko Reptowo" został utworzony w 2007 roku, chroni pozostałości dużego torfowiska wysokiego Reptowo. Powierzchnia terenu chronionego wynosi 462,09 ha.
Torfowisko Reptowo obejmuje obszar ok. 10 km2, który to w przeważającej części wyłączony jest z prowadzenia gospodarki leśnej.
Szata roślinna torfowiska zróżnicowana jest w zależności od dostępności wody. W miejscach przesuszonych zlokalizowane są zbiorowiska zdegradowanego boru bagiennego, budowane w warstwie drzew przez sosnę zwyczajną Pinus sylvestris z domieszką brzozy omszonej Betula pubescens. W runie często występują płaty widłaka jałowcowatego Lycopodium annotinum. W miejscach bardziej wilgotnych, gdzie od jesieni do późnej wiosny poziom wody gruntowej sięga powierzchni podłoża, wykształciły się fitocenozy, w których dominuje brzoza omszona, z torfowcami i wełnianką w runie.
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Park Leśny w Strudze"
Cenny krajobraz naturalny w dolinie rzeki Płoni na granicy strefy ochronnej Parku Krajobrazowego. W zarządzie Nadleśnictwa Kliniska powierzchnia ZPK wynosi 0,58 ha.
Najnowsze aktualności
Jesienne sadzenie lasu!
Jesienne sadzenie lasu!
UKS Leśnik Kliniska Wielkie
LO Katolickie ze Szczecina
Jesienne sadzenie lasu!
Również jesienią leśnicy odnawiają las. Każda wycięta powierzchnia zostaje ponownie obsadzona sadzonkami drzew leśnych wyhodowanymi na szkółce leśnej. Co roku Nadleśnictwo Kliniska wprowadza do środowiska leśnego ok. 1 miliona sadzonek różnych gatunków drzew i krzewów leśnych.
Znaczna część powierzchni odnawiana jest w wyniku inicjowanego przez nas leśników odnowienia naturalnego.
W dniach 3 i 4 października 2024 , Nadleśnictwo Kliniska wraz ze szkołami, organizacjami zewnętrznymi oraz pracownikami nadleśnictwa posadziło ponad 1 700 sztuk sadzonek drzew leśnych.
W leśnictwie Załom Liceum Katolickie ze Szczecina oraz UKS „Leśnik” Kliniska Wielkie wysadziło 1700 sztuk trzyletniego dęba bezszypułkowego.
Cieszymy się, że możemy podzielić się naszą wiedzą, wspólnie chronić środowisko i przywracać naturalną równowagę w ekosystemach leśnych działając na rzecz zachowania trwałości i ciągłości lasów!
Zachwyca także fakt, że w polskim społeczeństwie ważne wydarzenia upamiętniane są ideą posadzenia drzewka leśnego.
Serdecznie dziękujemy i zapraszamy ponownie.
Tekst i zdjęcia: Adriana Jakubowska
