Wydawca treści
Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Na zdjęciu widoczny jest młodnik w otoczeniu straodrzewia/fot.arch.nadleśnictwa
Na zdjęciu widoczny jest las bukowy w jesiennej szacie/fot.arch.nadleśnictwa
Nadleśnictwo Kliniska zarządza gruntami Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 23870,41ha.
Lesistość w zasięgu terytorialnym (71 tys. ha) wynosi 33,4%
Lasy Nadleśnictwa tworzy 108 kompleksów. Pomimo pozornie dużej ilości kompleksów, Nadleśnictwo charakteryzuje się zwartymi lasami.
Grunty Nadleśnictwa położone są w sąsiedztwie dużych miast takich jak Szczecin, Stargard, Goleniów.
W zasięgu powiatów: goleniowskiego, stargardzkiego, gryfińskiego i miasta Szczecin grunty położone są w niżej wymienionych gminach:
- Goleniów - 12 552,56 ha
- Maszewo - 208,30 ha
- Stargard - 2965,94 ha
- Kobylanka - 7113,65 ha
- Stara Dąbrowa - 316,32 ha
- Stare Czarnowo - 27,84 ha
oraz w miastach: ·
- Goleniów – 35,57 ha
- Szczecin - 650,23 ha
Nadleśnictwo Kliniska jest nadleśnictwem jedno obrębowym o nazwie Kliniska w skład którego wchodzi 13 leśnictw: Jankowo, Zabrodzie, Rurzyca, Pucko, Strumiany, Załom, Poczernin, Sowno, Wielgowo, Cisewo, Niedźwiedź, Morawsko, Bącznik.
Pod względem przyrodniczo – leśnym obszar ten wchodzi w skład I Krainy Bałtyckiej, dzielnicy Szczecińskiej, stanowiąc południową część Puszczy Goleniowskiej.
Rzeźba terenu Nadleśnictwa Kliniska ukształtowana została w stadiale pomorskim ostatniego zlodowacenia – w plejstocenie oraz po ustąpieniu lodowca w okresie współczesnym - holocenie.
Powierzchniową warstwę utworów geologicznych obszaru Nadleśnictwa tworzą przede wszystkim utwory czwartorzędowe głównie plejstoceńskie, zlodowacenia północnopolskiego (bałtyckiego), stadiału głównego, fazy pomorskiej. Znacznie mniejszą powierzchnię zajmują młodsze utwory-holoceńskie. Są to piaski rzeczne w dolinach cieków i osady organiczne. Część powierzchni zajmują utwory eoliczne. Okres ich powstania określa czwartorzęd nierozdzielny. Tworzyły się one na przełomie plejstocenu i holocenu. Grunty Nadleśnictwa położone są w typie klimatu Krainy Wielkich Dolin, w krainie Szczecińskiej. Charakteryzuje się on tym, iż jest bardziej morski, łagodniejszy. Klimat obszaru Nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza (wpływ sąsiedztwa Zalewu Szczecińskiego). Gatunki liściaste w takich warunkach klimatycznych mogą zajmować gleby uboższe niż w głębi lądu, znajdując tu dobre warunki wegetacyjne. Średnia temperatura roczna wynosi blisko 90C, zaś długość okresu wegetacyjnego 215 – 220 dni. Częstym zjawiskiem, powstałym w wyniku przemieszczania się obszarów barycznych o znacznej różnicy ciśnień atmosferycznych, są powtarzające się cyklicznie wiatry huraganowe, powodujące znaczne szkody w drzewostanach Nadleśnictwa. Nadleśnictwo Kliniska położone jest w dorzeczu rzeki Odry, w zlewniach rzeki Iny, rzeki Płoni, Jez. Dąbie oraz Jez. Miedwie. Ogólnie można stwierdzić, że klimat obszaru nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza. Na zagrożenie środowiska przyrodniczego największy wpływ ma obniżający się poziom wód gruntowych, zwierzyna płowa oraz szkodniki owadzie. Istotny negatywny wpływ na lasy Nadleśnictwa Kliniska mają z uwagi na położenie czynniki antropogeniczne.