Wydawca treści
Lasy regionu
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Szczecinie zarządza lasami Skarbu Państwa położonymi w północno-zachodniej Polsce, w granicach zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, północnej części województwa lubuskiego i w zachodnim fragmencie województwa wielkopolskiego.
Ogólna powierzchnia Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie wynosi ponad 691 tys. ha, w tym powierzchnia leśna około 659 tys. ha.
Jest to obszar zróżnicowany. Tereny leśne Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie położone są w dwóch krainach przyrodniczo-leśnych i obejmują mezoregiony:
- w Krainie Bałtyckiej: Wolińsko-Trzebiatowski, Puszczy Wkrzańskiej i Goleniowskiej, Puszczy Bukowej i Równiny Wełtyńskiej, Równiny Nowogardzkiej, Równiny Pyrzyckiej, Pojezierza Myśliborskiego, Pojezierza Choszczeńskiego;
- w Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej: Równiny Gorzowskiej, Pojezierza Dobiegniewskiego, Równiny Drawskiej, Ujście Warty, Puszczy Noteckiej, Pojezierza Łagowskiego, Równiny Nowotomyskiej.
Udział poszczególnych typów siedliskowych w lasach (%):
| - siedliska borowe | - 51,3 |
| - siedliska lasowe | - 44,2 |
| - olsy | - 4,5. |
Struktura miąższościowa gatunków panujących w ogólnym zapasie drewna na pniu w lasach RDLP przedstawia się następująco (%):
| - sosna | - 77,6 |
| - świerk, daglezja | - 2,4 |
| - buk | - 5,0 |
| - dąb | - 5,6 |
| - brzoza | - 3,6 |
| - olsza | - 5,5 |
| - grab | - 0,1 |
| - pozostałe gatunki liściaste | - 0,2. |
Dominującym gatunkiem w lasach szczecińskiej dyrekcji jest sosna, zajmująca jako gatunek panujący 76,3 % powierzchni. Z pozostałych gatunków znaczenie gospodarcze mają: dąb – 6 % olsza – 5,7 %, buk – 5,3 %, brzoza – 4,4 %.
Znaczną powierzchnię lasów RDLP, bo około 21% stanowią drzewostany, młodniki i uprawy leśne założone na gruntach porolnych.
Przeciętny wiek drzewostanów wynosi 60 lat.
Opr.: Wydział Urządzania Lasu i Geoinformatyki w RDLP w Szczecinie
Najnowsze aktualności
Wyzwania naszych lasów – korniki
Wyzwania naszych lasów – korniki
Kornik drukarz
Kornik drukarz
Kornik ostrozębny
Zagrożenia dla środowiska przyrodniczego dzielimy na trzy grupy:
- Zagrożenia abiotyczne, czyli zagrożenia związane z warunkami klimatycznymi np. susza, wiatr, okiść.
- Zagrożenia antropogeniczne, czyli działania człowieka mające negatywny wpływ na środowisko np. emisja zanieczyszczeń, zaśmiecanie lasu, nadmierna eksploracja terenu leśnego.
- Zagrożenia biotyczne to takie, które są spowodowane działaniem organizmów żywych na drzewostany np. zgryzanie młodych drzewek przez jeleniowate, choroby grzybowe drzew oraz żerowanie szkodników owadzich na drzewach.
W naszym Nadleśnictwie szkodnikami wtórnymi, które zagrażają lasom są m.in. kornik drukarz Ips typographus oraz kornik ostrozębny Ips acuminatus (Gyll.).
Kornik ostrozębny występuje na sośnie, natomiast kornik drukarz głownie na świerku. Są to chrząszcze żerujące na osłabionych drzewach, lecz w czasie gradacji (masowy przyrost liczebności) kornik drukarz atakuje także zdrowe i nieosłabione drzewa, dlatego tak ważnym jest jej zapobieganie. Na dwudziestometrowym świerku może być nawet 100 000 chrząszczy kornika drukarza. Masowe pojawienie się kornika może skutkować wyginięciem całego lasu.
Metodą zapobiegającą powyższemu zagrożeniu jest wywieszanie pułapek feromonowych mających za zadanie wyłapać korniki wychodzące ze ściółki po zimowaniu.
Kolejną metodą jest także wycinka drzew już zaatakowanych i jak najszybszym wywiezieniu ich z lasu. Z tego względu można zaobserwować pojawiające się w drzewostanach luki, czy zręby, na których przeprowadzane są cięcia sanitarne.
Leśnictwami na naszym terenie, które w ostatnim czasie musiały stoczyć walkę z kornikiem są m.in. Rurzyca, Cisewo, Strumiany, Zabrodzie, czy Bącznik.
