Wydawca treści Wydawca treści

Lasy nadleśnictwa

Nadleśnictwo Kliniska zarządza gruntami Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 23870,41ha.  

Lesistość w zasięgu terytorialnym (71 tys. ha) wynosi 33,4%

Lasy Nadleśnictwa tworzy 108 kompleksów. Pomimo pozornie dużej ilości kompleksów, Nadleśnictwo charakteryzuje się zwartymi lasami.

Grunty Nadleśnictwa położone są w sąsiedztwie dużych miast takich jak Szczecin, Stargard, Goleniów.

W zasięgu powiatów: goleniowskiego, stargardzkiego, gryfińskiego i miasta Szczecin grunty położone są w niżej wymienionych gminach:

  • Goleniów - 12 552,56 ha
  • Maszewo - 208,30 ha
  • Stargard  - 2965,94 ha
  • Kobylanka - 7113,65 ha
  • Stara Dąbrowa - 316,32 ha
  • Stare Czarnowo - 27,84 ha

oraz w miastach: ·

  • Goleniów – 35,57 ha
  • Szczecin - 650,23 ha

 Nadleśnictwo Kliniska jest nadleśnictwem jedno obrębowym o nazwie Kliniska w skład którego wchodzi 13 leśnictw: Jankowo, Zabrodzie, Rurzyca, Pucko, Strumiany, Załom, Poczernin, Sowno, Wielgowo, Cisewo, Niedźwiedź, Morawsko, Bącznik.

Pod względem przyrodniczo – leśnym obszar ten wchodzi w skład I Krainy Bałtyckiej, dzielnicy Szczecińskiej, stanowiąc południową część Puszczy Goleniowskiej.

Rzeźba terenu Nadleśnictwa Kliniska ukształtowana została w stadiale pomorskim ostatniego zlodowacenia – w plejstocenie oraz po ustąpieniu lodowca w okresie  współczesnym - holocenie.

Powierzchniową warstwę utworów geologicznych obszaru Nadleśnictwa tworzą przede wszystkim utwory czwartorzędowe głównie plejstoceńskie, zlodowacenia północnopolskiego (bałtyckiego), stadiału głównego, fazy pomorskiej. Znacznie mniejszą powierzchnię zajmują młodsze utwory-holoceńskie. Są to piaski rzeczne w dolinach cieków i osady organiczne. Część powierzchni zajmują utwory eoliczne. Okres ich powstania określa czwartorzęd nierozdzielny. Tworzyły się one na przełomie plejstocenu i holocenu. Grunty Nadleśnictwa położone są w typie klimatu Krainy Wielkich Dolin, w krainie Szczecińskiej. Charakteryzuje się on tym, iż jest bardziej morski, łagodniejszy. Klimat obszaru Nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza (wpływ sąsiedztwa Zalewu Szczecińskiego). Gatunki liściaste w takich warunkach klimatycznych mogą zajmować gleby uboższe niż w głębi lądu, znajdując tu dobre warunki wegetacyjne. Średnia temperatura roczna wynosi blisko 90C, zaś długość okresu wegetacyjnego 215 – 220 dni. Częstym zjawiskiem, powstałym w wyniku przemieszczania się obszarów barycznych o znacznej różnicy ciśnień atmosferycznych, są powtarzające się cyklicznie wiatry huraganowe, powodujące znaczne szkody w drzewostanach Nadleśnictwa. Nadleśnictwo Kliniska położone jest w dorzeczu rzeki Odry, w zlewniach rzeki Iny, rzeki Płoni, Jez. Dąbie oraz Jez. Miedwie. Ogólnie można stwierdzić, że klimat obszaru nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza. Na zagrożenie środowiska przyrodniczego największy wpływ ma obniżający się poziom wód gruntowych, zwierzyna płowa oraz szkodniki owadzie. Istotny negatywny wpływ na lasy Nadleśnictwa  Kliniska mają z uwagi na położenie czynniki antropogeniczne.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Wyzwania naszych lasów – korniki

Wyzwania naszych lasów – korniki

Zagrożenia dla środowiska przyrodniczego dzielimy na trzy grupy:

  • Zagrożenia abiotyczne, czyli zagrożenia związane z warunkami klimatycznymi np. susza, wiatr, okiść.
  • Zagrożenia antropogeniczne,  czyli działania człowieka mające negatywny wpływ na środowisko np. emisja zanieczyszczeń, zaśmiecanie lasu, nadmierna eksploracja terenu leśnego.
  • Zagrożenia biotyczne to takie, które są spowodowane działaniem organizmów żywych na drzewostany np. zgryzanie młodych drzewek przez jeleniowate, choroby grzybowe drzew oraz żerowanie szkodników owadzich na drzewach.

 

 W naszym Nadleśnictwie szkodnikami wtórnymi, które zagrażają lasom są m.in. kornik drukarz Ips typographus oraz kornik ostrozębny Ips acuminatus (Gyll.).

Kornik ostrozębny występuje na sośnie, natomiast kornik drukarz głownie na świerku. Są to chrząszcze żerujące na osłabionych drzewach, lecz w czasie gradacji (masowy przyrost liczebności) kornik drukarz atakuje także zdrowe i nieosłabione drzewa, dlatego tak ważnym jest jej zapobieganie.  Na dwudziestometrowym świerku może być nawet 100 000 chrząszczy kornika drukarza. Masowe pojawienie się kornika może skutkować wyginięciem całego lasu.

Metodą zapobiegającą powyższemu zagrożeniu jest wywieszanie pułapek feromonowych mających za zadanie wyłapać korniki wychodzące ze ściółki po zimowaniu.

Kolejną metodą jest także wycinka drzew już zaatakowanych i jak najszybszym wywiezieniu ich z lasu. Z tego względu można zaobserwować pojawiające się w drzewostanach luki, czy zręby, na których przeprowadzane są cięcia sanitarne.

Leśnictwami na naszym terenie, które w ostatnim czasie musiały stoczyć walkę z kornikiem są m.in. Rurzyca, Cisewo, Strumiany, Zabrodzie, czy Bącznik.