Asset Publisher
Zagroda pokazowa konika polskiego w Łęsku
Na zdjęciu widoczne są koniki polskie, fot. Jan Kurek
Na zdjęciu widoczne są koniki polskie w Zagrodzie Pokazowej/fot.arch.Nadleśnictwa
Na zdjęciu widoczna jest grupa dzieci przy Zagrodzie Pokazowej Konika Polskiego/fot.arch.OEPL
Na zdjęciach widoczne koniki polskie z dużej zagrody, fot. Kamila Lewdańska
Na zdjęciu widoczna tabliczka informacyjna o dojeździe do zagrody pokazowej, fot. Jan Kurek
Na zdjęciach widoczne koniki polskie z dużej zagrody, fot. Kamila Lewdańska
Na zdjęciu widoczny źrebak konika polskiego z dużej zagrody, fot. Kamila Lewdańska
Na zdjęciu widoczna mapa z odniesionym punktem lokalizacyjnym zagrody pokazowej, fot. Mapy google
Nasz tabun rezerwatowych koników polskich rośnie w siłę, a także w siłę populacji. Okresowo zachodzi potrzeba przeprowadzania części zwierząt z większej zagrody do osobnej zagrody pokazowej. W przypadku naszej hodowli, robi się to z powodów hodowlanych, jak również dla bezpieczeństwa niektórych osobników, zagrożonych zachowaniem dorosłych ogierów. Nieopodal zagrody hodowlanej na malowniczej łące w dolinie rzeki Iny i obrzeżach lasu w „Zagrodzie pokazowej konika polskiego” przebywają dorastające ogierki oraz zbędne w hodowli klaczki, między innymi z tzw. odmianami (np. gwiazdka na czole, białe przebarwienia na nogach itp.). Koniki oczekują tu na nowych właścicieli, którzy zdecydują się wykorzystać je później w rekreacji czy hipoterapii lub po prostu do wygryzania łąk i pastwisk jako „żywe kosiarki”. W Zagrodzie pokazowej koniki mają do swej dyspozycji łąki i zadrzewienia oraz wiatę chroniącą m.in. od meszek. Stado można obserwować ze specjalnie zbudowanego tarasu widokowego, na który serdecznie zapraszamy!
Zagroda pokazowa konika polskiego znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Kwatery Łowieckiej "Łęsko". Obecnie przebywa tu 8 koników. Znacznie większą ilość koni można spotkać na terenie tzw. dużej zagrody, w której przebywają obecnie trzy stada (zwane tabunami). Wprawdzie trudniej jest je spotkać ale za to ich widok dostarcza dużo radości. Przypominamy także aby nie dokarmiać koni mokrym i zapleśniałym chlebem, w okresie gdy występuje pokrywa śnieżna pracownicy Nadleśnictwa Kliniska systematycznie dostarczają im pokarm w postaci siana w balotach. Także można w małej ilości dać im smakołyki w postaci marchewki bądź jabłka – pamiętajmy jednak iż takie warzywo lub owoc niech wygląda tak jakbyśmy my chcieli je skonsumować z apetytem dla dobra naszych koników i ich brzuchów.
tekst. R.Kucharski, Jan Kurek
Asset Publisher
Asset Publisher
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Na zdjęciu widoczny jest młodnik w otoczeniu straodrzewia/fot.arch.nadleśnictwa
Na zdjęciu widoczny jest las bukowy w jesiennej szacie/fot.arch.nadleśnictwa
Nadleśnictwo Kliniska zarządza gruntami Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 23870,41ha.
Lesistość w zasięgu terytorialnym (71 tys. ha) wynosi 33,4%
Lasy Nadleśnictwa tworzy 108 kompleksów. Pomimo pozornie dużej ilości kompleksów, Nadleśnictwo charakteryzuje się zwartymi lasami.
Grunty Nadleśnictwa położone są w sąsiedztwie dużych miast takich jak Szczecin, Stargard, Goleniów.
W zasięgu powiatów: goleniowskiego, stargardzkiego, gryfińskiego i miasta Szczecin grunty położone są w niżej wymienionych gminach:
- Goleniów - 12 552,56 ha
- Maszewo - 208,30 ha
- Stargard - 2965,94 ha
- Kobylanka - 7113,65 ha
- Stara Dąbrowa - 316,32 ha
- Stare Czarnowo - 27,84 ha
oraz w miastach: ·
- Goleniów – 35,57 ha
- Szczecin - 650,23 ha
Nadleśnictwo Kliniska jest nadleśnictwem jedno obrębowym o nazwie Kliniska w skład którego wchodzi 13 leśnictw: Jankowo, Zabrodzie, Rurzyca, Pucko, Strumiany, Załom, Poczernin, Sowno, Wielgowo, Cisewo, Niedźwiedź, Morawsko, Bącznik.
Pod względem przyrodniczo – leśnym obszar ten wchodzi w skład I Krainy Bałtyckiej, dzielnicy Szczecińskiej, stanowiąc południową część Puszczy Goleniowskiej.
Rzeźba terenu Nadleśnictwa Kliniska ukształtowana została w stadiale pomorskim ostatniego zlodowacenia – w plejstocenie oraz po ustąpieniu lodowca w okresie współczesnym - holocenie.
Powierzchniową warstwę utworów geologicznych obszaru Nadleśnictwa tworzą przede wszystkim utwory czwartorzędowe głównie plejstoceńskie, zlodowacenia północnopolskiego (bałtyckiego), stadiału głównego, fazy pomorskiej. Znacznie mniejszą powierzchnię zajmują młodsze utwory-holoceńskie. Są to piaski rzeczne w dolinach cieków i osady organiczne. Część powierzchni zajmują utwory eoliczne. Okres ich powstania określa czwartorzęd nierozdzielny. Tworzyły się one na przełomie plejstocenu i holocenu. Grunty Nadleśnictwa położone są w typie klimatu Krainy Wielkich Dolin, w krainie Szczecińskiej. Charakteryzuje się on tym, iż jest bardziej morski, łagodniejszy. Klimat obszaru Nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza (wpływ sąsiedztwa Zalewu Szczecińskiego). Gatunki liściaste w takich warunkach klimatycznych mogą zajmować gleby uboższe niż w głębi lądu, znajdując tu dobre warunki wegetacyjne. Średnia temperatura roczna wynosi blisko 90C, zaś długość okresu wegetacyjnego 215 – 220 dni. Częstym zjawiskiem, powstałym w wyniku przemieszczania się obszarów barycznych o znacznej różnicy ciśnień atmosferycznych, są powtarzające się cyklicznie wiatry huraganowe, powodujące znaczne szkody w drzewostanach Nadleśnictwa. Nadleśnictwo Kliniska położone jest w dorzeczu rzeki Odry, w zlewniach rzeki Iny, rzeki Płoni, Jez. Dąbie oraz Jez. Miedwie. Ogólnie można stwierdzić, że klimat obszaru nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza. Na zagrożenie środowiska przyrodniczego największy wpływ ma obniżający się poziom wód gruntowych, zwierzyna płowa oraz szkodniki owadzie. Istotny negatywny wpływ na lasy Nadleśnictwa Kliniska mają z uwagi na położenie czynniki antropogeniczne.