Wydawca treści
Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy
Na zdjęciu widoczne jest ZPK "Torfowisko Reptowo"/fot. M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest obszar po renaturyzacji brzozy na ZPK "Torfowisko Reptowo", oddz.724a/fot.M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest ZPK podtopiony fragment Torfowiska Reptowo/fot. M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest ZPK podtopiony fragment Torfowiska Reptowo/fot.M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest próg piętrzący, spowalniającyodpływ wody z Torfowiska Reptowo/fot.M.Jaguś
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne”. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Działalność na terenach objętych tą formą ochrony uwarunkowana jest opracowaniem dla nich planu zagospodarowania przestrzennego, który uwzględni postulaty przyrodników i historyków. Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce wynosiła 331, które zajmowały powierzchnię 118 911,1 ha.
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Torfowisko Reptowo"
Obiektem szczególnie cennym pod względem przyrodniczym, wyróżniającym Nadleśnictwo Kliniska, jest unikalne Torfowisko Reptowo, zaliczane do torfowisk bałtyckich. Położone jest na południowym krańcu Puszczy Goleniowskiej i należy do jednego z największych obiektów tego typu na Pomorzu. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Torfowisko Reptowo" został utworzony w 2007 roku, chroni pozostałości dużego torfowiska wysokiego Reptowo. Powierzchnia terenu chronionego wynosi 462,09 ha.
Torfowisko Reptowo obejmuje obszar ok. 10 km2, który to w przeważającej części wyłączony jest z prowadzenia gospodarki leśnej.
Szata roślinna torfowiska zróżnicowana jest w zależności od dostępności wody. W miejscach przesuszonych zlokalizowane są zbiorowiska zdegradowanego boru bagiennego, budowane w warstwie drzew przez sosnę zwyczajną Pinus sylvestris z domieszką brzozy omszonej Betula pubescens. W runie często występują płaty widłaka jałowcowatego Lycopodium annotinum. W miejscach bardziej wilgotnych, gdzie od jesieni do późnej wiosny poziom wody gruntowej sięga powierzchni podłoża, wykształciły się fitocenozy, w których dominuje brzoza omszona, z torfowcami i wełnianką w runie.
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Park Leśny w Strudze"
Cenny krajobraz naturalny w dolinie rzeki Płoni na granicy strefy ochronnej Parku Krajobrazowego. W zarządzie Nadleśnictwa Kliniska powierzchnia ZPK wynosi 0,58 ha.
Najnowsze aktualności
ZDEWASTOWANY OBIEKT TURYSTYCZNY
ZDEWASTOWANY OBIEKT TURYSTYCZNY
Niedługo nacieszyła turystów nowopowstała infrastruktura w miejscu odpoczynku w Leśnictwie Wielgowo. Dewastacji uległy postawione sprzed tygodnia dwie ławy oraz jeden stół w oddziale 549 a. Chęć Nadleśnictwa w tworzeniu nowych miejsc wypoczynku, wymianie infrastruktury turystycznej, dbaniu o atrakcje w Puszczy Goleniowskiej została po raz kolejny zniweczona przez wybryk bliżej nieznanych sprawców.
Skala zniszczeń jest poważna. Regularnej dewastacji ulega również miejsce odpoczynku nad rzeką Płonią, zlokalizowane w pobliżu ulicy Przylesie na osiedlu Sławociesze, gdzie niedawno zostały zniszczone tablice edukacyjno-informacyjne wraz z śmietnikami. Okazuje się, że bliskość miasta zdecydowanie mocniej „odznacza się” na infrastrukturze tam zlokalizowanej.
Niestety, ale wybryk jednostek szkodzi całości społeczeństwa. Bierność osób odwiedzających las daje się we znaki – dotyczy to dewastacji, śmiecenia, szkodnictwa leśnego. Dobrem wspólnym nazywamy miejsca i przedmioty, które służą nam w danej chwili, a z której będzie mógł skorzystać mój sąsiad, mieszkaniec czy inny turysta. O dobro wspólne należy dbać tak samo, jak o własne, prywatne. Tylko taka postawa gwarantuje tworzenie społeczności cywilizowanej oraz kulturalnej.
