Wydawca treści
Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy
Na zdjęciu widoczne jest ZPK "Torfowisko Reptowo"/fot. M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest obszar po renaturyzacji brzozy na ZPK "Torfowisko Reptowo", oddz.724a/fot.M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest ZPK podtopiony fragment Torfowiska Reptowo/fot. M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest ZPK podtopiony fragment Torfowiska Reptowo/fot.M.Jaguś
Na zdjęciu widoczny jest próg piętrzący, spowalniającyodpływ wody z Torfowiska Reptowo/fot.M.Jaguś
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne”. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Działalność na terenach objętych tą formą ochrony uwarunkowana jest opracowaniem dla nich planu zagospodarowania przestrzennego, który uwzględni postulaty przyrodników i historyków. Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce wynosiła 331, które zajmowały powierzchnię 118 911,1 ha.
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Torfowisko Reptowo"
Obiektem szczególnie cennym pod względem przyrodniczym, wyróżniającym Nadleśnictwo Kliniska, jest unikalne Torfowisko Reptowo, zaliczane do torfowisk bałtyckich. Położone jest na południowym krańcu Puszczy Goleniowskiej i należy do jednego z największych obiektów tego typu na Pomorzu. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Torfowisko Reptowo" został utworzony w 2007 roku, chroni pozostałości dużego torfowiska wysokiego Reptowo. Powierzchnia terenu chronionego wynosi 462,09 ha.
Torfowisko Reptowo obejmuje obszar ok. 10 km2, który to w przeważającej części wyłączony jest z prowadzenia gospodarki leśnej.
Szata roślinna torfowiska zróżnicowana jest w zależności od dostępności wody. W miejscach przesuszonych zlokalizowane są zbiorowiska zdegradowanego boru bagiennego, budowane w warstwie drzew przez sosnę zwyczajną Pinus sylvestris z domieszką brzozy omszonej Betula pubescens. W runie często występują płaty widłaka jałowcowatego Lycopodium annotinum. W miejscach bardziej wilgotnych, gdzie od jesieni do późnej wiosny poziom wody gruntowej sięga powierzchni podłoża, wykształciły się fitocenozy, w których dominuje brzoza omszona, z torfowcami i wełnianką w runie.
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Park Leśny w Strudze"
Cenny krajobraz naturalny w dolinie rzeki Płoni na granicy strefy ochronnej Parku Krajobrazowego. W zarządzie Nadleśnictwa Kliniska powierzchnia ZPK wynosi 0,58 ha.
Najnowsze aktualności
Pół roku sezonu pożarowego za nami
Pół roku sezonu pożarowego za nami
Zdjęcie przedstawia pożar na powierzchni zrębowej
Zdjęcie przedstawia pożar na terenie leśnictwa Strumiany
Zdjęcie przedstawia pożar pokrywy gleby na terenie leśnictwa Pucko
Zdjęcie przedstawia akcję gaśniczą
„Pół roku sezonu pożarowego za nami”
Sezon przeciwpożarowy 2023 zbliża się ku końcowy. Za nami 6 miesięcy ciężkiej pracy, pełnej wyzwań i nowych doświadczeń. Wysokie temperatury w okresie wiosenno-letnim sprawiały, że Pełnomocnicy Nadleśniczego, kierowca samochodu patrolowo-gaśniczego oraz Dyspozytorzy w Punkcie Alarmowo-Dyspozycyjnym każdego dnia byli w pełnej gotowości, wykonując swoje obowiązki z maksymalnym zaangażowaniem. Efektem pracy wszystkich osób zajmujących się ochroną przeciwpożarową lasu, w tym również jednostek OSP, PSP oraz samolotów gaśniczych, jest średnia powierzchnia jednego pożaru na poziomie 0,05 ha, co charakteryzuje pożar ugaszony w zarodku. Do tej pory zaewidencjonowaliśmy 40 pożarów, a łącznie spaleniu uległa pokrywa gleby na powierzchni 2,04 ha.
Tekst i foto: M.Hapnik-Ciechalska
