Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne”. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Działalność na terenach objętych tą formą ochrony uwarunkowana jest opracowaniem dla nich planu zagospodarowania przestrzennego, który uwzględni postulaty przyrodników i historyków. Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce wynosiła 331, które zajmowały powierzchnię 118 911,1 ha.

Obszary Natura 2000

Program Natura 2000 jest systemem przyjętym przez Unię Europejską dla ochrony wybranych elementów przyrody, najważniejszych z punktu widzenia całej Europy. System ten nie ma zastępować systemów krajowych, ale je uzupełniać - dawać merytoryczne podstawy do zachowania dziedzictwa przyrodniczego w skali kontynentu. Polega ona na wybraniu (według określonych kryteriów), a następnie skutecznym ochronieniu, określonych obszarów. Podstawą do wybierania i chronienia obszarów zaliczanych do systemu Natura 2000 stanowią dwie dyrektywy europejskie: tzw. Dyrektywa Ptasia i Dyrektywa Siedliskowa, na podstawie których tworzone są specjalne obszary ochrony siedlisk oraz obszary specjalnej ochrony ptaków.

Pomniki przyrody

Pomniki przyrody to zwykle pojedyncze okazy przyrody ożywionej bądź nieożywionej. Najczęściej występującymi w lasach pomnikami przyrody są najstarsze i największe drzewa. W 2019 r. zestawiono ich 11 314, z czego 9 tys. stanowiły drzewa, a 1380 grupy drzew.

Użytki ekologiczne

Użytki ekologiczne to zwykle obiekty o niewielkiej powierzchni – małe oczka wodne, śródpolne kępy drzew i krzewów, torfowiska, bagna i wydmy. To pozostałości ekosystemów, mające znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej. Obecnie na gruntach w zarządzie PGL LP znajduje się ponad 8 tys. o powierzchni ponad 29,5 tys. ha.

Ochrona gatunkowa

Ochrona gatunkowa dotyczy najcenniejszych, unikatowych i rzadkich przedstawicieli flory i fauny. W Polsce ochroną ścisłą objętych jest 715 gatunków roślin, 322 gatunków grzybów i porostów oraz 799 gatunków zwierząt. Około 65 proc. gatunków dzikiej flory i fauny Polski to gatunki leśne.

Asset Publisher Asset Publisher

Back

LAS DO GÓRY NOGAMI

Tablica informacyjna o nietoperzach

Miejsce realizowania projektu w Leśnictwie Załom

Gacek brunatny Plecotus auritus, fot. Marcin Dziubak

Mopek zachodni Barbastella barbastellus, fot. Marcin Dziubak

Już w ten wakacyjny weekend, w nocy z 24. na 25. sierpnia, będziemy obchodzić Międzynarodową Noc Nietoperzy!

Inicjatorem tej akcji w 1997 roku był EUROBATS – Porozumienie o ochronie populacji nietoperzy europejskich.

Nocek, mopek, gacek, borowiaczek… to niektóre z 28. gatunków nietoperzy (Chiroptera) występujących w Polsce, a wszystkie z nich znajdują się pod ścisłą ochroną gatunkową.

Lasy Państwowe, współpracując z różnymi partnerami, dodatkowo podejmują działania na rzecz ochrony tych wyjątkowych zwierząt m.in. budując specjalnie zaprojektowane schronienia, zabezpieczając miejsca naturalnych zimowisk, biorąc udział w regularnych akcjach liczenia zimujących osobników.

Nadleśnictwo Kliniska w 2023 roku zrealizowało projekt pod nazwą „Zagospodarowanie zimowisk nietoperzy wraz z poprawą warunków bytowania, na terenie Nadleśnictwa Kliniska - etap I Leśnictwo Załom”. Na terenie Leśnictwa Załom w oddz. 386 c, d, oraz 385 b, c, w kompleksie 11 poniemieckich schronów przeciwlotniczych w Załomiu hibernuje 7 gatunków nietoperzy.

Celem zrealizowanych działań była poprawa warunków bytowania nietoperzy, w szczególności w okresie odbywania zimowej hibernacji w kompleksie poniemieckich schronów przeciwlotniczych poprzez: poprawienie mikroklimatu w obiektach, zapewnienie spokoju przebywającym nietoperzom, wyeliminowanie penetracji ludzi i presji drapieżników, stworzenie dodatkowych miejsc bytowania również w okresie letnim, poprzez wywieszenie trocinobetonowych budek dla nietoperzy.