Wbrew naszym oczekiwaniom, zima postanowiła jeszcze trochę u nas pobyć. A już było tak pięknie, słońce, przyjemne ciepełko i ptaszki śpiewające wszędzie wokół. Kwiecień, jak to plecień, postanowił pokazać, że nie czas jeszcze na cienkie ubrania i odwieszenie kurtek do szaf na następnych kilka miesięcy. Budzimy się przez ostatnie kilka dni i wyglądając przez okno widzimy świeży śnieg. Co prawda znika zazwyczaj do południa, ale takie ma być jeszcze przynajmniej kilka następnych dni.

My, leśnicy, nie mamy jednak już czasu czekać na ciepłą, słoneczną wiosnę. Rośliny nie wstrzymają swego wzrostu i rozwoju liści, a gdy to nastąpi po ociepleniu, to będzie to prawdziwy „wybuch zieloności”. Dlatego też, nie zważając na pogodę zajmujemy się sadzeniem nowego pokolenia lasu wszędzie tam, gdzie utrudnione byłoby jego naturalne odnowienie. Nie zostanie nawet mały kawałek powierzchni, gdzie nie pojawi się młody, a z czasem coraz starszy las. Mamy na to ustawowe 5 lat i ZAWSZE dotrzymujemy tego terminu. I tak już od wielu pokoleń, zarówno lasu, jak i nas leśników, przyczyniamy się do powstania drzewostanów jak najlepiej dostosowanych do siedlisk, jeśli chodzi o skład gatunkowy.

Robimy wszystko, jak tylko potrafimy najlepiej, aby pogodzić wszystkie funkcje lasu.

Te społeczne, ochronne, klimatyczne, wypoczynkowe, jak i te produkcyjne.

Zarówno las, w każdej jego fazie rozwojowej, jak i drewno – najbardziej ekologiczny z surowców, potrzebne są nam wszystkim!

Tekst: R. Siarkiewicz-Hoszowski