Do Ośrodka Edukacji Przyrodniczo Leśnej zawitał niespodziewany gość. O godzinie 7:15 na trawniku, z tyłu Ośrodka pasł się zając. Jest to dobry znak, świadczący o bioróżnorodności lasów.

Między rokiem 1990, a 1995 populacja zająca spadła blisko o 25% (około pół miliona sztuk). Przyczyn takiego stanu rzeczy było kilka. W tym okresie, populacje zająca zaczęła dziesiątkować choroba EBSHV – wirus powodujący epidemię syndromu zajęczego. Kolejnym powodem był nagły wzrost populacji lisa. W roku 1990 mieliśmy w kraju 55 800 lisów oraz – 1 153 800 zajęcy. Już w roku 2003 w statystykach odnotowano obecność w Polsce 184 800 lisów i zaledwie 493 900 zajęcy. Lis bowiem jest naturalnym wrogiem zajęcy. W tym czasie nasiliło się również kłusownictwo. Pojawił się również problem bezpańskości psów, które łącząc się w dzikie watahy, buszowały po lasach zagryzając drobną zwierzynę.

Dziś sytuacja ma się o wiele lepiej. Populacja zajęcy pomału powraca do poprzedniego stanu. Dane prezentują się następująco 2010 – 538 800, 2011 – 568 700, 2012 – 571 500, 2013 – 649 500, 2014 – 674 500. Stały wzrost notowany jest do dzisiaj.

Nasz gość po obfitym śniadaniu ogromnym susem udał się do pobliskiego lasu.